سنگ شهنشه

سگ شهنشه طوسم نه کلب آواره
چنین سگی به همه شهر استخوان بدهد
من آن سگ حرمم پشت در جا مانده
به ناله پارس کنم گر دلم توان بدهد
صدای عوعوی سگ را تو دلخراش مبین
به پارس های شب خود ، خودی نشان بدهد
هر عاشقی که ز درگاه طوس می آید
خبر ز مرحمت شاه بر سگان بدهد
سگان به حکم شریعت نجاس و ناپاک اند
نجس که درس وفا به عارفان بدهد
سگی که پوزه خود را به خاک می مالد
مرام شُکرِ ولی به خاکیان بدهد
تمام آرزوی با وفا سگان این است
که صاحبش گذرد او دُمی تکان بدهد