۲۱اسفند
دنیا چقدر یکنواخت شده است.
خواب که قسمت اعظم آن است، لااقل ازین تکرار به دور هستم، خواب بی خواب.
بی میلی، حس همیشگی من است، احساس پوچ بودن، از مسیر هایی که به پایان آنها اعتماد ندارم، بیزارم، باید مطمئن باشم از راهی که میروم اما نیستم.
نیش و کنایه ها، من را از راهم پشیمان نکرده، اما به ادامه مسیر مشکوکم، اینجا ایستگاه من است، یا استراحت میکنم و ادامه میدهم یا راه رفته را باز میگردم. یا ادامه اصول یا اصلاح آن.
خواب که قسمت اعظم آن است، لااقل ازین تکرار به دور هستم، خواب بی خواب.
بی میلی، حس همیشگی من است، احساس پوچ بودن، از مسیر هایی که به پایان آنها اعتماد ندارم، بیزارم، باید مطمئن باشم از راهی که میروم اما نیستم.
نیش و کنایه ها، من را از راهم پشیمان نکرده، اما به ادامه مسیر مشکوکم، اینجا ایستگاه من است، یا استراحت میکنم و ادامه میدهم یا راه رفته را باز میگردم. یا ادامه اصول یا اصلاح آن.
