۲۳خرداد
در نهایت یاس فلسفی، خدای بزرگ درهای رحمتش را به شکل یک دوست به ما نشان می دهد.دوستی که حرف های ساده اما عمیقش، امید را در دل تازه می کند.
شاید حرفهایی که دوست عزیزم محمدرضا رهنما، امشب قبل از نماز صبح به من زد، روانشناسان خبره هم نتوانند بزنند، زیرا دغدغه من، دغدغه یک جوان دانشجوی حزب اللهی است و یک نفر مثل خودم بهتر می تواند از این دغدغه حرف بزند و تسکینی بر آشوب قلب زخم خورده من باشد.
خدا ببخشد که حکمتش را نمی فهمیم و ما نافرمانی اش را می کنیم.
سارعوا الی مغفره من ربکم
خدا این دوستان خوب را نصیب همه بفرماید.
دریافت