بدون هیچ دلیلی، خاک تو سر جلیلی

در ذهن خود فکر کردم که 8 سال مذاکره چرا به نتیجه نرسید، به نتایج زیر رسیدم که بازگو کردن آنها خالی از لطف نیست:
جلیلی یک دنده، اصلا حاضر نبود امتیاز بدهد!
موضوع اصلی مذاکرات جلیلی، نیاز های کشور بود،20 درصد نمی ساخت در صورتیکه 20 درصد تامین شود.
اصلا حاضر نبود سانتریفوژ کم کند، که هیچ، اصلا بر سر آن بحث هم نکرد، میگفت اینها حقوق ماست و بر سر حقوق مذاکره نمیکرد.
با کوچکترین تهدیدی میز مذاکره را ترک میکرد.در هیچ موردی دیده نشد در پی تهدید ها 20 روز نخوابد تا به توافق برسند.
مذاکرات را در بین مردم نیاورد،اجازه نداد هر روز مردم درگیر مذاکرات شوند.
به توافق نرسیدن را آخر دنیا نمی دانست.
6 کشور را قدرت نمی دانست.
در شأن یک مسئول دیپلمات نبود، با هواپیمای مسافربری رفت و آمد میکرد.
اگر وظیفه ای را متقبل میشد، حق هم وزن آن را میخواست.
فکر میکرد زمان مذاکرات مهم است، که روز پیروزی ایران در جنگ باشد نه در روز حمله به هواپیمای مسافربری ایران.
جنگ را دیده بود، دوران جنگ را در آمریکا نگذارنده بود که بداند آمریکا چقدر قوی است.
میگفت عراق را شکست دادیم، جنگ دیگری هم باشد پیروز ما هستیم.
فریادش بر سر آمریکا بود.
تهدید جنگ آمریکا را مهم نمی دانست، اینقدر که منتظر جنگ بود اما عقب نشینی نمی کرد.
اینقدر مردانه مذاکره کرد که جز توهین دلیلی برای تضعیف مذاکرات او نبود، کسی میداند چرا جلیلی اشتباه کرد؟؟؟