یا دهر اف لک من خلیل
کم لک بالاشراق و الاصیل
چقدر حرف است این جمله، وقتی بزرگ مرد تاریخ کسی که در دنیا خم به ابرو نیاورده، چه میشود که اینگونه دنیا را خطاب قرار میدهد؟
نکند رهبر را در چنین شرایطی بگداریم!
نکند کوفی شویم!
یعنی ملت رهبر را تنها گذاشته است؟؟ چرا رهبر فریاد میزند "من!!! اجازه نمیدهم"؟
خدایا هرقدر هم گناهکار باشیم، امام را تنها نمیگذاریم، لااقل کمک کن این گناه، دیگر در پرونده ما ثبت نشود.
آقای روحانی بدانید که امروز هیج خرمشهری را دشمن محاصره نکرده است، مواظب باشید با این توهماتتان تهران را به دشمن ندهید!
که البته سردار سیاسی شما، جنگی را تجربه نکرده و فقط برای فرار از تهاجم دشمن، عقب نشینی میکند بی نهایت شبیه یزدگرد سوم که اینقدر عقب نشینی کرد تا کل کشور را از دستش درآوردند. واویلا از تنهایی علی، وای بر ما اهل ادعاها، شرمنده ایم آقاجان...
نمیدانم در سالی که رهبری آن را سال " همدلی و همزبانی دولت و ملت " نامیدند، این همه هجمه چه دلیلی دارد؟
مگر رهبر نگفتند که اگر انتقاد دارید به شکل صحیح و منصفانه و غیر توهین آمیز بگویید؟
شاید طرف مقابل خود را ملزم نداند تا اینگونه رفتار کند و با مردم همدل و همزبان باشد، اما کسانی که خود را موظف به اجرای فرامین رهبری میدانند، نباید اینگونه رفتار کنند.
و به نظر من، مطلب " جام زهر ترک برداشت نه سازمان تحریمها " که مطلب شیوا و جذابیست و به شخصه دوست داشتم، با فرامین رهبری شباهتی ندارد و به نظرم اینگونه رفتارها خطاست.
فکرش هم سخته!
توی یک دانشگاه کوچیک واسه یک تشکل دانشجویی کوچیک، که باید فقط انگیزه های دانشجویی و انقلابی داشته باشه، بخاطر میل به قدرت اعضای سابقش و به خاطر اینکه میخواهند هنوز بر این تشکل نفوذ داشته باشند، چه کارها که نمیکنند، چه تهمتها که نشناخته به افراد میزنند!
تا حدی که یک دوست گمان کند، تو یک اصلاح طلب هستی!
رفتار و سکوت مصلحتیت را که من باب پیروی از رهبریست، ترسو بودن برداشت کند!
برای نبودنت چنان تلاش کنند، ائتلاف تشکیل دهند، تهدید به برهم زدن انتخابات کنند، که دوستان خودت هم از کنارت بروند.
کسانی که پیشنهاد آمدن داده بودند، حال به "مصلحت" کنار بروند و سخنی از "اهداف مقدس" نگویند و حمایت را به پایان برسانند.
با این حال از دوستی که در این شرایط هم کنار من بود، مردانه و بدون ترس جلو حرفها ایستاد، ممنون هستم!
تا این حد هم زیاده گویی کردم، انشالله بعد از انتخابات، حرفهای ناگفته را میگویم، تا شاید کمی آرامتر شود این دل!
برنامه جامعه اسلامی برگزار شد، اصلا مناظره خوبی نبود، امیدوارم در سال بعد برنامه های بهتری باشد.
بعضی از مسوولین، وقتی صحبت میکنند، آدم احساس میکنه تازه وارد سیاست شدند، یا حداقل مردم رو خیلی احمق فرض کردند، یا کشور رو بی صاحب فرض کردند!
شاید تقصیر خودمونه که سرمون رو مثل کبک توی برف کردیم و جلوی زیاده گویی بعضی ها رو نمیگیریم.
اما بین این همه بیخیالی، رهبر احساس خطر کردند، برای جدا نشدن نسل جدید از ریشه های ایران، اسلام و انقلاب در سایت خودشون امیدشون به این نسل اعلام کردند!
شاید ما خیلی بیخیال بودیم که ایشون دست بکار شدند، شاید نسل ما هم داره از ریشه جدا میشه
هر چند قصد نداشتم مطلب سیاسی در این نشریه رو ادامه بدهم، اما بالاجبار و بنا به وظیفه باید باز هم این خط مشی رو ادامه بدهم!
دوستانی که میتونند در مورد مطالب مهم کشور مطلب بنویسند، خوشحال میشم از مطالبشون استفاده کنم!
و من الله توفیق
چپ رفتیم گفتند مچکریم، راست رفتیم گفتند مچکریم.
از زحمات کشیده شده قبلی، کشتی و والیبال افتخار آفرید، گفتند مچکریم!
غایت راهمان جهنم شد، گفتند مچکریم!
آزادی یواشکی شد، گفتند مچکریم، دلواپس ها بی سواد شدند گفتند مچکریم!
الکی مثلا تورم صفر شد، گفتند مچکریم!
به همت حسین خان، سفر خوبی به قم و جمکران داشتیم.
برنامه از طرف جامعه اسلامی بود و دلایلی از اردو وجود داشت که میتونم اعلام کنم، نتایج ٥٠درصد اجرا شد بحمدالله.
در راه کاشان
دریافت