من دکتر ظریف را دوست دارم، باور کن!

باز همه چیز شیرین شد، همه خوشحال هستند، اما ترس من از چیست؟
نکند مثل بازی آرژانتین، به باخت دقیقه آخر عادت کرده ایم؟
اوباما گفت، در صورت عدم توافق، تحریمها فرو می پاشید.
الحق که ظریف مردانه ایستاد، خسته نباشید، خدا قوت!
اما چه دادیم، چه گرفتیم!
این شادیها از چیست؟
هنوز به آمریکا خوشبین هستیم، اگر آنها قصد توافق داشتند، زودتر از اینها توافق میشد!
چرا به گونه ای رفتار میکنند که آقای جلیلی در دوران 8 سال مذاکره، به دنبال توافق نبوده است؟
اشتباه جلیلی چه بود؟؟؟
والله که یک اشتباه بیشتر نداشت و آن، این بود که مردم را بازی نداد، مردمی که دچار مشکلات روزمره خود هستند!
خر روز نیامد بگوید اگر توافق نشود، جنگ است!
لحظه به لحظه مذاکرات را در چشم مردم نکرد.
8 سال مذاکره کرد، فیلمهای پخش شده از مذاکرات او از این مذاکرات دو ساله کمتر است.
زمین بازی را خودش انتخاب میکرد، زمان را خودش مشخص میکرد، در بغداد در روز پیروزی!
نه در لوزان، محل باخت دشمنان آمریکا، نه در روز حمله به هواپیمای مسافربری!
این بیانیه وین، خط پایانی بر ادعای ارتباط با دنیا است.
خسته نباشید دکتر، خدا قوت! مذاکره با ام الفساد خسته کننده است.
انشاالله که حقوق ما را به خوبی پاسبان بوده اید.
اما یادتان باشد، هیچ گاه از جلیلی قدر دانایی نکردید، اگر به همین بیانیه( که بعید است اسم توافق به خود بگیرد) رسیدید، از 8 سال له شدن آمریکا توسط این مرد است.