چی بگم

یکی از دلایل عدم روی آوردن بچه ها به تشکیلات اینه که همه ما میخوایم رییس باشیم، همه میخوایم همه چی فراهم باشه. همه میخوایم تا گفتیم فلان کار بشه بدون هیچ دردسر و مانعی انجام بشه. دلمون میخواد همه بچه ها در نهایت دغدغه و توانایی باشند و ما فقط وظیفه دستور ادن به اونها روداشته باشیم.
این که دیگه کار تشکیلاتی نیست!!! این یک "نخبه استخدام کن" هست.

زخم زبون!!!!!!!!!!! قضاوت! اینها همیشه بوده و کماکان نیز هست و من فقط یاد میگیرم که بیشتر بشنوم و این یعنی رشد!