بیچاره زلیخا

برسانید به یوسف که سرافراز شدی
هر چه سنگ است به بیچاره زلیخا خورده

فتوای جدید

فقیه مدرسه دی مست بود و فتوا داد
که می حرام ولی به ز مال اوقاف است.
شعر از چه کسی هست را نمی دانم، اما به دست خط پدر مزین شده بود، لکن حفظ نمودیم.

قرآن بر نی

دل آگه می داند، به کجا قرآن خواند
بر نی قرآن خواندن، نی خلوت تنهایی

ویرانگر

گر بنا باشد دلم را جز تو آبادش کند
این دل ویران همان ویرانه باشد بهتر است.

برای پدرم که حاجی شد

بعد یک عمر منتظر ماندن
اسم بابا در امده امسال
شادی از چشمهاش معلوم است
همه یِ خانه سر خوش و خوشحال

پدربزرگ مرد

پدر بزرگ مرد
از بس که سیگار می کشید

خر ما از کرگی دم نداشت

مردی خری دیدکه درگل گیرکرده بود و صاحب خر ازبیرون کشیدن آن خسته شده بود.

دیداری ناب از نوع معراج نبی

آقا رفته و نرفته سراغ جانباز بعدی، دختر کوچک جانباز که پنج ساله به نظر می‌رسد می‌پرد جلو: سلام حاج آقا! شعر بخونم!

گفتم نرو خندید و رفت

گفتم کجا ؟

گفتا به خون

گفتم چه وقت؟
گفتا کنون

بدذاتی، به شکل عشق زاده شد!

گالش نیمه پاره ی چوپان
خلوت یک الاغ آخر کوه
دختران بدون آرایش
لهجه ی بچه های آن ور کوه

گوسفندی که گوشه ی عکس است
گله ای که چقدر تنها بود
در سرم روستای محرومی ست
((تیکسر)) انتهای دنیا بود