زندگی

روش زندگی من هم میخواد عوض بشه. میریم که به زندگی برسیم. پول در بیاریم، کار کنیم، کنار هم بخندیم، گریه کنیم. رشته من، کامپیوتر هست، یه دنیا ست. سعی میکنم یه زندگی آروم و دور از هیاهو داشته باشیم. ان شاءالله

سالگرد وبلاگ

عزیزم، سه ساله شدی، ای جانم، چه قدی کشیدی. بگو بابا.
آره، خلاصه اینکه این وبلاگ هم سه ساله شد و سومین سال هست که انیس رشد فکری من شده و گاهی دلتنگی های من رو میشنوه. خیلی عزیزی برام.

این وبلاگ، پانزده فروردین نود و چهار ساخته شد. در حالیکه مهمان داشتیم! من در حال ساخت وبلاگ بودم.

علاقه

گاهی دلت میخواد داد بزنی و بگی «دوستت دارم» تا همه بشنوند، اما چه کنم که عشق گوشه گیر هست و زیاد با جمع و جماعت جور نیست.

خیلی دور خیلی نزدیک

سومین سال وبلاگ نزدیک هست، ان شاءالله یکم درددل میکنم و یک راه جدید رو میرم، با آدم های جدید و دیگه پشت سرم رو نگاه نمیکنم، پس فعلا تا پانزدهم!

مشغله فکری

اینکه یه نفر بیش از نود درصد فکرت رو مشغول کنه خوبه یا بد؟
حتی تو خواب!! خب این چه وضعیه؟

کانال تلگرامی

والا از اونجا که کانال قبلی دیگه در دسترس خودم نیست (ولی در دسترس بقیه هست)

برای برخی دوستان

اگر اعلام کردم که در تشکل خاصی هستم،

یادواره طور

امروز روز لجنی بود. باید بر خلاف میخندیدم. راهی که میروند اشتباه است و مایه دعواست اما گمان میکنند بینی من را به خاک مالیدند، حال آنکه دکتر فراتر از انتظار من عمل کرد و متاسفانه باخت حتمی است اما کاش شهدا را قربانی هدف نمیکردیم.
خسته کننده است این وضع.

افتخار بزرگ

امروز بزرگترین افتخار عمرم نصیبم شد! "دبیر اجرایی یادواره شهدا"

دلتنگی

دلم پر بود امشب. کاش پیش من نمی اومد. یا حالا که آمد حرف اون تشکل رو نمیزد. دلم پرغصه است از تشکل و بعضی...